Kiedy przestaniemy się porównywać z innymi (automatycznie znika poczucie gorszości/lepszości), a zaczniemy porównywać się tylko do siebie z dnia poprzedniego oraz do tego czy nasze dzisiejsze wybory i działania doprowadzą nas do naszych marzeń i celów. Od ludzi z „wyższymi” osiągnięciami możemy się inspirować, a nie się do nich porównywać. Moim zdaniem „granie” w porównywanie się z innymi jest jak porównywanie klawiszy na fortepianie. Każdy z nich ma swój unikalny dźwięk i każdy powinien pilnować, żeby być „nastrojonym” w swoim odpowiednim dźwięku, żeby nie „fałszować”. Nikt nie jest gorysz, ani nikt nie jest lepszy, bo nikt nie jest jak TY ???? Mi osobiście pomagają akceptacja i uznanie, w momentach kiedy pojawiają się jakieś niepokojące, negatywne myśli (EGO) to biorę zeszyt i zapisuję jakie emocje się kryją za daną myślą, a potem je uznaję oraz często korzystając z metody uwalniania puszczam i robię dalej swoje. Aby przestać się ciągle porównywać do innych pomogło mi też określenie marzeń, a później zamiana ich na jasne cele, dzięki temu mogę się skupić na tym czy jestem bliżej ich spełnienia i realizacji czy nie, bo nikt inny przecież ich za mnie nie spełni, jeszcze dodam do tego, że zawsze będzie ktoś, na „wyższym” poziomie, na niższym poziomie i ktoś na podobnym poziomie do naszego, co nie oznacza, że są lepsi czy gorsi ( Jest taka reguła – 33%, polega na tym, żeby 33% czasu spędzać (obserwować lub czytać) z ludźmi ze swojego poziomu, 33% z wyższego i 33% ze swojego) pomaga ona szerzej spojrzeć i zwrócić uwagę na swoje Talenty, umiejętności i doświadczenia. Warto też pomyśleć, że gdzieś na świecie jest osoba, która ma ogromny problem z czymś co dla Ciebie jest tak oczywiste i proste, a Ty jeszcze tego nie uznałeś/aś jako Twój wyróżnik, jako Twoja unikalność i dar, dla Ciebie przychodzi to z ogromną łatwością a drugiej osobie rozwiązuje to często życiowy problem. Zmiana perspektywy zawsze zmienia punkt widzenia ( a te najczęściej nawet nie są nasze, są zasłyszane, „kupione” i nie należą do nas, jest takie proste ćwiczenie w formie pytania: „Do kogo to należy?” – ta myśl, ten osąd lub punkt widzenia, często zadając sobie to pytanie można w szybki sposób złapać się na tym, że to nie jest nasze i do nas nie należy)
